Gidenlerin ardından ağlamak mı güç?
Bazen;
İnsanı kendini gururuna hapsetmesi gibi bir şey.
Bazen kaldırımlarda bulmak kendini,
Hiç bir şey söylemeden.
Anımsamaların dibe vurduğu akşamlar bazen...
İstiklal’de bir barda seni anımsamak
Üstünden yıllar geçtiğinde bile...
Ve yavaş yudumlar almak istiyorum.
Haberin olmadan bir ton suçla kalbimde almış yerini
Şimdiyse içerek güzelleştiriyorum.
Ama yalnız tek başıma,
Asma’nın dallarının altında belki bir öğlen uykusunda.
Usandım da yıkamaktan cümleleri
Sonsuza giden dili senle tanıştıramadım ya ,
Acıyor canım,
Satırlara doldum kaldım.
Sessiz bir gün de olur konuşmadığımız
Saatler de.
Sadece olabilecek ihtimaller istiyorum kendimize hediye.
Buzulların ortasında da ısınabileceğim yüreğini biraz daha ödünç alabilir miyim?
Üstünden yıllar geçtiğinde bile.
ŞENGÜL DEMİR ALTINDAĞ