Kısım 11

     Ne bant işe yaramış, ne de yastık işe yaramış şekilde uyandığım bir sabah. En azından odadakiler yüzde bir sesimin azaldığını söylüyorlar. Yüksek ihtimalle bu akşam odama veda ediyorum, henüz haberim yok. Şimdi bu satırları Çağlayan Subay Gazinosunun bahçesinde, çardak altında kaleme alıyorum. Bir yanımda papağan sesleri, bir yanımda arkamdaki çardakta çalınan saz ve söylenen türkü. İnsan burada şair olur. Güzel bir ortam, sol yanda hasretini çektiğin bir Sevgili. Bir şair için tüm her şey hazır. Huzurlu olunsa da özlem aşılamıyor. Hep aklının bir ucunda, hep bir parçan eksik. Nereye baksan o. Hele bir de puro yaktın mı, arkadaki türküye yoldaş oluyor. Alıp götürüyor bu hasret. Ne aramak, ne mesajlaşmak yetiyor. Solda buruk bir acı, gözler ağlamaklı. Adeta içe çekilen puro gibi; dumanı ben, dert çektikçe darmadağın… Ben burada tek, o orada tek… Vatan sağolsun…

 Kod Adı Kurt Adam